Tuesday, February 7, 2012

'A recipe for national suicide'? 20th anniversary of the EU

Exactly twenty years ago, on 7th of February, in 1992 the leaders of Germany, Belgium, Denmark, Spain, Greece, France, Ireland, Italy, Luxembourg, The Netherlands, Portugal and Britain  gathered in a small Dutch city of Maastricht and by signing the treaty, they started building up what is now called the European Union. 

As the result of ratification, Maastricht Treaty led to the creation of Euro and established the three pillars of the EU. Worth mentioning that once Margaret Tatcher called the treaty "A recipe for national suicide'. In fact, the past twenty years were the most successful in the EU's history and I'd further wish deeper integration, widening and less nationalistic interests within the Member States..







comments (0)

Sunday, February 5, 2012

80 per cent of citizens of Georgia favour EU membership


Caucasus Research Resources Center (CRRC) has recently published another research about the attitude of Georgian people towards the European Union.  Actually the research is rather comprehensive itself, as it covers wide range of issues, but I will draw your attention to the results that regard to the EU in particular.



As the research shows, general perception of Georgian citizens towards the EU is positive and there is even slight growth in this aspect comparing to the results shown in 2009. 52% of citizens have positive perception of the EU, while negative is just 5 %.








On the question “I’m Georgian, therefore I’m European” 59 % of citizens responded with YES, which has grown with 5 % since 2009. This is very crucial aspect of the research as the matter of identity and belonging in Georgia is rather vague due to various important aspects.   



The most important result of the research, which looks very promising to me is that, quite high number of Georgian citizens are ready to express their support through voting. On the question 'Would you vote for or against Georgia's membership of the EU',  80 % of citizens favoured EU membership, which is if not mistaken the highest number I recall throughout all Central and Eastern European countries.  Worth underlining that only 3 % of citizens are against of the EU Membership.



The only alarming result is related to the question whether Georgia is a member of the EU. 15 % of citizens think that Georgia is already part of the European Union, which is in fact less than in other South Caucasus countries, but still leaves some unanswered questions about the EU awareness in the country. 
Do Georgians really understand the EU to a level to realize what are they supporting? Indeed, they might be aware of certain benefits EU integration can bring, but it is not supplemented by the knowledge of the EU itself. Thus, we should not be surprised about the lack of knowledge among ordinary citizens. Especially in a situation when EU awareness campaign in Georgia (and same applies to all the ENP countries) is extremely ineffective. Despite the fact that government of Georgia still declares integration to the EU as one of the key policy priorities, and ironically enough, Georgia probably outnumbers any EU Member State in waving EU flags all over the country, unfortunately that doesn’t change much yet in respect of citizen's awareness about the EU. 



 

comments (1)

Thursday, February 2, 2012

ქართული ლგბტ აქტივიზმის პრობლემა


არ ვიცი რამდენად იმსახურებს ეს ადამიანი თუნდაც მასზე დახარჯულ რამდენიმე წუთს, მაგრამ თემის სენსიტიურობის და სამწუხარო რეალობის გათვალისწინებით, რომელიც მის სამსახურეობრივ პოზიციას უკავშირდება არ შემიძლია მორიგ ჯერზე უბრალოდ ინდიფერენტული დავრჩე მის გამოხტომებზე.

ამ პოსტის წამკითხველი ადამიანების დიდი ნაწილი ალბათ უკვე მიხვდა ვისზეც არის საუბარი.. რთულია გაიხსენო სხვა სოციალურად აქტიური ადამიანი, რომელიც მსგავსი არაადეკვატურობით და გაუწონასწორებელი საქციელით დაამახსოვრებს თავს საზოგადოებას, როგორც ამას უკვე მინიმუმ ერთი წელია აკეთებს ორგანიზაცია “იდენტობას” დირექტორი - ირაკლი ვაჭარაძე.

როგორც გარეშე პირს, რომელსაც უშუალო შეხება ნაკლებად ჰქონია აღნიშნული ორგანიზაციის შიდა სამზარეულოსთან, გამიჭირდება ზედმიწევნით კარგად აღვწერო ის ვითარება, რაც დღეს სუფევს იდენტობაში, სამაგიეროდ ვიცნობ ირაკლი ვაჭარაძესთან კონფლიქტში მყოფი ადამიანების საკმაოდ დიდ რაოდენობას, ვინც სხვადასხვა დროს მასთან ერთად საქმიანობდა ორგანიზაციაში. ჩემი სურვილის საწინააღმდეგოდ მასთან დაპირისპირებული ადამიანების სიას, უკვე რამდენიმე თვეა მეც შევუერთდი, ერთი საკმაოდ აბსურდული ვითარება საკმარისი გახდა იმისათვის, რომ თავზე დამტყდომოდა ირაკლი ვაჭარაძის ისტერია, ბრალდებები და მუქარა.

ეს იმ ყველაფრის ფონზე, როცა რეალურად ვცდილობდი ნაკლებად გამეზიარებიანა ჩემს გარემოცვაში ამ ადამიანზე მკაცრად ჩამოყალიბებული შეხედულებები და მეტ-ნაკლებად კოლეგიალურ მდგომარეობაში გამეგრძელებინა ურთიერთობა საერთო ინტერესებიდან გამომდინარე, რომელსაც ორივე ჩვენგანი სხვადასხვა ფორმით ვემსახურებით. თუმცა ესეც შეუძლებელი აღმოჩნდა..

უნდა ვაღიარო, რომ ჩემი მხრიდან ალბათ ‘ნაივური’ იყო იმის დაჯერება, რომ შეიძლებოდა საქმიანი ურთიერთობა მქონოდა ადამიანთან რომელმაც, ლგბტ ორგანიზაციაში მოღვაწეობის ერთწლიან პერიოდში მოასწრო და გადაიმტერა თემის წევრების საკმაოდ სოლიდური ნაწილი. ამას გარდა მოახერხა ისიც, რომ წარმატებით გაართვა თავი და ეჩხუბა სოციალურად აქტიურ და ლგბტ მეგობრულ ადამიანებს. ერთი ნინია კაკაბაძესთან დაკავშირებული ინციდენტიც საკმარისია იმის ასახსნელად თუ ვისზეა საუბარი.. (ამ შემთხვევაში მისი ნაძალადევი და არაგულწრფელი ბოდიში ნაკლებად ღირებულია). იმ პირობებში, როცა უაღრესად მნიშვნელოვანია ქართულ საზოგადოებაში ლგბტ პირებისადმი შემწყნარებლობის კონსტრუირება, ეს ადამიანი თავისი საქმიანობით აკეთებს სრულიად საპირისპიროს.

შესაბამისად ამ ადამიანის ქმედება იმთავითვე არაეფექტურს ხდის ორგანიზაცია იდენტობის საქმიანობასაც, რომელიც სწორედ ირაკლი ვაჭარაძის გამო მიუღებელია ლგბტ თემის საკმაოდ მასშტაბური ნაწილისთვის და ამას მოწმობს ისიც, რომ ორგანიზაცია ცალსხად განიცდის აქტიური და კვალიფიციური ლგბტ პირების ნაკლებობას. ამის გათვალისწინებით არგუმენტი იმის თაობაზე, რომ რესურსების ნაკლებობაა ცალსახად უსუსურია. იმ პირობებში, როცა ფართოდ არის ცნობილი ვაჭარაძის სამუშაო ეთიკის და მოსალოდნელი საფრთხეების შესახებ, ცხადია, რომ მცირე იქნება იმ ადამიანების რიცხვი, ვინც აღნიშნულ ორგანიზაციასთან რაიმე სახით აფილირებას მოახდენს.

უშუალოდ ორგანიზაციის შიდა სამზარეულოზე ჩემმა მსჯელობამ შეიძლება არაობიექტური ხასიათი მიიღოს, მაგრამ შოთა ხინჩაგაშვილის განცხადება, საკმარისია იმისთვის რომ წარმოდგენა შევიქმნათ რა რესურსებზეა იდენტობა დაფუძნებული და რა მიმართულებით ვითარდება. “როდესაც ორგანიზაციას არ აქვს სტრატეგიული განვითარების გეგმა და ორიენტირებულია მხოლოდ საგრანტო პროგრამებზე, როდესაც არ აქვს ჩატარებული არსებული რისკების ანალიზი, მინიმალურ ყურადრებას უთმობს თემის ახალი წევრების მოზიდვას და მათ გადაწყვეტილებების პროცესში ჩართვას და ამ ყველაფერზე უფრო მნიშვნელოვანია, მთელი რესურსი მხოლოდ ერთი პიროვნების მოჩვენებითი ისტერიკების დაშოშმინებას მოხმარდეს, მაშინ პატარ-პატარა კარგი და სასარგებლო საქმეები მხოლოდ აურიდებელი დისკრედიტაციის გადავადებაა, დაზარალებული თემი აღმოჩნდება.”

შოთას  მიერ ჩამოთვლილ პუნქტებს დავუმატებდი ორგანიზაციის გამგეობის არაეფექტურობას, რომელიც იმთავითვე არ ასრულებს “ checking” -ის ფუნქციას და პოსტზე ამყოფებს ადამიანს, რომელიც რეალურ პრობლემას წარმოადგენს არა მხოლოდ ორგანიზაციისთვის, არამედ ქართული ლგბტ აქტივიზმისთვის. ამას ემატება ის საკითხიც, რომ გრძელვადიან პერსპექტივაში ორგანიზაციას არ აქვს საშუალება რეალურად განახორციელოს ცვლილებები. იმის გათვალისწინებით, რომ იდენტობა არ ახდენს ახალი ადამიანების მოზიდვას და შემოიფარგლება მხოლოდ ასოცირებული წევრებით. რასაც ლოგიკურად მივყავართ იმ დასკვნამდე, რომ ორგანიზაციის წესდებით გათვალისწინებულ ვადებში იდენტობას უბრალოდ ფიზიკურად არ ეყოლება (და არც ყოლია აქამდე) ნამდვილი წევრები, ვისაც ექნებათ ხმის და შესაბამისად გადაწყვეტილების მიღებაში პირდაპირი მონაწილეობის უფლება. ამ ყველაფრის ფონზე რთულია ისაუბრო ქართული ლგბტ აქტივიზმის პერსპექტივებზე, როცა ფინანსურად ყველაზე მძლავრი ორგანიზაცია, მასთან აფილირებული ადამიანის გამო სრულიად არამიმზიდველი და შესაბამისად არაეფექტურია თემის დანარჩენი წევრებისთვის.

დასარულს მინდა მივმართო აღნიშნულ ორგანიზაციაში დასაქმებულ თუ რაიმე სახით ჩართულ ადამიანებს, რომ კიდევ ერთხელ გადახედონ თავიანთ ღირებულებებს და დაფიქრდნენ რამდენად მოდის ეს თანხვედრაში ირაკლი ვაჭარაძის ფიგურასთან. ეს ის შემთხვევაა, როცა გაჩუმება და ამ ყველაფერთან არშეწინააღმდეგება ისეთივე ბოროტებაა, როგორიც ირაკლი ვაჭარაძის საქმიანობა ლგბტ ორგანიზაციაში.





comments (0)

Subscribe to: Posts (Atom)