Sunday, June 27, 2010

Stalin in the Museum... Heidar Aliev in the Old Town!

Out of the blue, in the dawn of Friday night on 25th of June, Georgian government has hoisted off so much controversial statue of Joseph Stalin.
Soviet dictator, who had a Georgian origin, is widely unpopular in Georgia, not to consider Soviet veterans and the majority of the population of Gori, the city wherein Mr. Ioseb Jughashvili was born.

Certainly I was supporting the idea of removing the statue and also liked the method it was taken away to the Museum. I assume it was not a time neither of internal struggle or irritation of "beloved" northern neighbour. We all remember what was the follow up of the removal of “Aliosha” from the centre of Tallinn. Thus, almost first time in its’ history, current Georgian government made a right step without a blunt PR.

From the angle of tourism, many think that Gori will lose its meaning and attractiveness as there won’t be much interesting to see in the city and Stalin’s prodigious statue isn’t going to greet every single visitor from the very centre of the city, but this argument has no ground as people who are interested in Stalin’s hometown can anyways visit the city and enjoy both his museum and the statue with the same success as before.
When I first heard of the removal of the statue, I reminisced about a small conversation with a friend of mine. Once while visiting another “Sovietic” Ukrainian city Kharkiv, I asked to my friend about her stance over the monuments of Lenin, which is basically all around through Ukraine, and her answer was – “it’s our history and by removing a statue one cannot erase historical facts” I should say that I partially agree and at the same time disagree to this perception. Certainly by replacing Stalin’s statue we cannot erase the fact of how disastrous Stalin was for Georgia, but keeping the statue to its initial place means that Georgia at some point appreciates his figure and to a certain extent leaves a room for rehabilitation his image not only in Gori (wherein he is popular enough even among the new generation) but in other parts of Georgia as well.

Thus, from my standpoint government of Georgia made a right decision, though beating up journalists who were trying to record the process or removal is not more than using Stalin’s methodology of dealing with unwanted stuff.
And last but not least, current Georgian government and exclusively Pr. Saakashvili ceremonially opened a monument of “Great Democrat” and Soviet “dissident” Heidar Alliev in the old town of the city! 

comments (4)

Thursday, June 24, 2010

ევროკავშირის გაფართოება: ილუზია და რეალობა

ამას წინათ რუსთავი 2-ზე ქართული ფილმის „დონ ჟუანის“ კადრებს მოვკარი თვალი. როგორც ჩანს მსოფლიო ჩემპიონატმა სერიოზულად იმოქმედა ქართული არხების პროგრამებზე. მოკლედ, აღნიშნული ფილმის (რომელიც ჩემდა გასაკვირად არ ვიცოდი რომ არსებობდა) რამდენიმე წუთიან მონაკვეთს ვუყურე. სიუჟეტზე,  ბევრი რომ არ ვილაპარაკო დამაფიქრა მაშინდელ ქართულ საზოგადოებაში ევროპისადმი დამოკიდებულებამ. თუმცა, უნდა აღინიშნოს, რომ სხვა არაერთ ქართულ ფილმში ვხვდებით ეპიზოდებს, სადაც ნათლად ჩანს პარიზის თუ ევროპაში განთლების ელიტურობა. მაგრამ მერე რა?! დღესაც, მეტ-ნაკლებად გახსნილი საზღვრების პირობებშიც შეიძლება ითქვას, რომ პარიზიც და ევროპაც ქართული რეალობიდან საკმაოდ შორს მოჩანს. მიუხედავად იმისა, თუ რამდენი ევროკავშირის დროშა იფრიალებს საქართველოში და რამდენჯერ მოხდება ევროპელობის თვით-დეკლარირება, უნდა გავაცნობიეროთ რომ ილუზიაა ფიქრი იმაზე, რომ უახლოეს დეკადში საქართველო ევროკავშირში სრულ ინტეგრაციას მოახდენს.

ბოლო დღეების განმავლობაში, ბევრს საუბრობდნენ იმაზე, რომ ევროკავშირმა რეგიონის მიმართ ინტერესი დაკარგა და სწორედ ეს არის მიზეზი იმისა, რომ სამხრეთ კავკასიასა და მოლდოვაში დელეგაციების ხელმძღვანელთა პოსტების გაუქმება ხდება. რაც არ შეესაბამება სიმართლეს და ერთგვარი ნაწილია იმ შიდა რეფორმებისა, რომელიც ლისაბონის ხელშეკრულების რატიფიცრებას და ამჟამად უკვე ახალი სტრუქტურული დანამატის - საგარეო მოქმედების სამსახურის შექმნით არის განპირობებული. თუმცა, ნებისმიერ შემთხვევაში საუბრები იმაზე, რომ საქართველოს არ უფასებენ პრო-ევროპულ მისწრაფებებს ჩემი აზრით რეალობას არის მოკლებული. საქართველო, ისევე როგორც ევროპის სამეზობლო პოლიტიკის დანარჩენი სახელმწიფოები თავისივე სურვილით ჩაერთვნენ იმ პროცესში, რომელიც აღნიშნული სახელმწიფოების ევროკავშირთან ეკონომიკურ ინტეგრაციას ითვალისწინებდა, რაც არამც და არამც არ მოიცავს სრულ პოლიტიკურ ინტეგრაციას. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, „ევროპის სამეზობლო პოლიტიკა“ სათაურშივე გულისხმობს, რომ იგი - ევროკავშირის მეზობელი სახელმწიფოებისთვის არის განკუთვნილი და მის ძირითად ამოცანას, ევროკავშირის საზღვრებთან დემოკრატიის ხელშეწყობა, უსაფრთხოება და დაცული საზღვრების არსებობა წარმოადგენს. თუმცა, ვითარება რაღაც დოზით მაინც შეიცვალა „აღმოსავლეთ პარტნიორობის“ ინიციატივის გაჟღერების შემდეგ. აწ გარდაცვლილი ლეხ კაჩინსკისა და შვედეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის, კარლ ბილდტის ინიციატივამ გარკვეულწილად მოახდინა ხმელთაშუა ზღვის სახელმწიფოებისა და აღმოსავლეთ ევროპელი მეზობლების დიფერენციაცია. მახსოვს პოლონეთის საგარეო საქმეთა მინისტრ სიკორსკის სიტყვები, -  "To the south, we have neighbours of Europe. To the east, we have European neighbours.” მოკლედ გაჩნდა იმედები და გაიზარდა მოლოდინებიც როგორც ეკონომიკური, ასევე პოლიტიკური ინტეგრაციის მიღწევის რეალურობაზე. თუმცა, ცალსახად ამის დაფიქსირება ევროკავშირის მხრიდან არ მომხდარა. ამასაც შეიძლება თავის ახსნა მოეძებნოს, ისევე როგორც თურქეთის შემთხვევაში ევროკავშირი ერიდება პირდაპირ და რადიკალურ განცხადებებს, მითუმეტეს, როცა მსგავსი არაფრის მომცემი დეკლარაცია შეიძლება აღნიშნული სახელმწიფოების მხრიდან პოლიტიკური განვითარების ვექტორის ცვლილების საფუძვლადაც იქცეს. ამგვარი სურათი უკვე იქმნება თურქეთში, რომელიც მიუხედავად ოფიციალური პრო-ევროპული კურსისა სულ უფრო პრობლემური ხდება ბრიუსელისა და ვაშინგტონისთვის.

ზოგადად ევროპაში დღეს არსებული ვითარების ფონზე კი გაფართოებაზე საუბარი ცოტა სასაცილოც კია, მითუმეტეს მაშინ როცა ევროკავშირის ლიდერებმა პირველად გაფართოების ისტორიის მანძილზე იგნორი გაუკეთეს ევროკომისიის რეკომენდაციას მაკედონიასთან გაწევრიანების მოლაპარაკებების პროცესის დაწყების თაობაზე. მოკლედ რომ ვთქვათ თურქეთის ანალოგზე, ”ჯოხისა და სტაფილოს” (Stick and Carrot) მეთოდი ამ კონკრეტულ შემთხვევაში არ იქნა გამოყენებული. მეტიც, მსგავსი მიდგომა საერთოდაც აბსურდულ ხასიათს იღებს, როცა საქმე ეხება ბოსნია-ჰერცოგოვინას და უფრო კონკრეტულად იმ სხვადასხვა ეთნიკურ ჯგუფებს, რომლებიც აღნიშნულ სახელმწიფოში არიან დასახლებულნი. ყოველივე ამის ფონზე ცხადი ხდება, რომ ევროკავშირი ამ ეტაპზე მზად არ არის გაფართოებისთვის, არსებული კრიზისული ვითარების ფონზე, რომელიც ბევრი ექსპერტის თუ ევროსკეპტიკოსის აზრით ევროკავშირს დაშლამდე მიიყვანს ახალი წევრების მიღებისთვის სივრცეს არ ტოვებს. მითუმეტეს, რომ ბრიუსელს ჯერ კიდევ მძიმედ აწევს ის პოლიტიკური შეცდომა, რომელიც 2007 წლის 1 იანვარს რუმინეთისა და ბულგარეთის წევრებად მიღებისას იქნა დაშვებული.
             
           



comments (0)

Wednesday, June 23, 2010

Fiesta all around

A little reason for partying, one common thing that can be easily found among the people of South Europe is a party culture. The way they make fun, the way they rest during the week days... Yeah, Fiesta is all around.

June 23 is a Festival of San Juan (Saint John) and here in small Catalonian cities everyone is off to party. The festival, which is also called "verbenas" meaning open air fiestas, is a celebration of the summer solstice. This is when the region and certainly Barcelona prepares to welcome the hundreds of thousands of tourists that visit every year. It takes place on the eve of Saint John's day - a public holiday in Catalonia. Being off from work the following next day, this is a night when the people don't hold back in having fun.

Here in a tiny, but beautiful city of Tarrega everything is sunk in noise, people dance and sing, fireworks and of course drinking...

A small piece of video, which I've recorded during the early evening on the main square of the town.


comments (0)

Tuesday, June 22, 2010

Travel Diaries

After moving to Catalonia for a while, I have an excellent opportunity to examine some "Catalonia isn't Spain" claims and have to admit I faced more than I expected.

After a week of observation, I can say that Barcelona is the least non Spanish city in this very autonomous community. People tend to use Castilian more than Catalan, which is not a case in most of the other big cities, not to mention small villages all through the region.

"Spanish team is playing? ah, I don't care!"
"Eurovision? Why should I watch it, my country isn't participating there!"

These kind of statements can be heard all around Catalonia...

But, it is definitely a huge topic to go through and I sort of got interested in this Spanish-Catalunyan story, will write about some other interesting stuff soon. but for now the picture which interested me a lot.

comments (0)

Monday, June 7, 2010

Leisure in Tbilisi

There are couple of spots in Tbilisi, wherein I can enjoy a nice atmosphere and drink Cafe Latte with amigos. Mainly old town is full of this kind of places, and I love spending time there with my friends. Unfortunately, this is the only replacement of traditional week-end life, I’d usually like to have, but so far so good… apparently drinking coffee and having a nice conversation with friends is more common (at least in my surrounding),  than hanging out in a night club on Friday/Saturday night.
Hence, as I have no other choice I have to get whatever is available :). But since yesterday evening I officially stop complaining about Georgian week ends, as I ultimately found my favourite spot in the city and decided to make a post about it.

Tiflis Palace - a place I’ve recently found and was so impressed by the panorama from the balcony that officially declared it as my favourite ones in the city. :) It’s a café inside the hotel Tiflis Palace and is located in Abanotubani, one of the oldest parts of Tbilisi. I went there with couple of friends and when I first saw the place my thought was, oops, I’ll get robbed here, but prices were cheaper than in any other fancy places nearby. Apart from prices, service was good and live music truly made my evening. Thus, I highly recommend to each and every visitor or local to visit this place. Best panorama of Tbilisi, wherefrom you can see pretty much all the major places of interest.

Pur Pur is also one of my favourite spots in the old town and after discovering it I started visiting this place constantly. I have to mention that Pur Pur is sort of snobbish and sometimes disgusting due to this very reason, but an atmosphere, design and music is cool, hence as prices are more or less affordable and service is also not bad, I love spending time in there.

Café Goethe – Place I’ve recently found in the city is just perfect for the people, who are tired of traditional Georgian food and would like to have a nice dish for a decent price. Food is great there, prices are really cheap (6/7 Gel for a quite heavy dish) and service is one of the best in the city, the guy in there is just amazingly friendly.

Fantastico – Italian spot in the city, a bit far from the city center, also slightly expensive but you can get delicious Italian meals there. What to say more, if you like Italian cuisine, this place will definitely meet all your expectations.
            That’s it pretty much, I presume there should be many more interesting bars/cafes, but what I have seen so far, places I’ve listed above are the bests in the city. 
Here is also a virtual guide of Tbilisi.

comments (0)

Subscribe to: Posts (Atom)